Categorie: Inspiratie & Tips

Als je leiding gaat geven, gebeurt iets met je op het moment dat je de functie accepteert.

Zomaar.

Je hoeft er helemaal niets voor te doen. Je krijgt het gewoon bij je functietitel cadeau: beeldvorming. Je positie in een groep is anders en dat maakt dat mensen ook anders naar je kijken. Dat klinkt simpel en lijkt algemeen bekend. Toch vergeten leiders wel eens dat ze door deze gratis beeldvorming niet altijd eerlijke feedback krijgen. Als je leiding geeft, zul je feedback op andere manieren moeten ophalen.

Een manier om dat te doen is door alert te zijn op je eigen verbazing over het gedrag van anderen en te bedenken hoe jij dat zelf doet. Je kunt vervolgens gerichte vragen over je eigen gedrag aan anderen stellen. Met dit artikel wil ik je daarmee op weg helpen.

Ik heb de verwonderingen (en irritaties) over leidinggeven gedurende mijn eigen loopbaan eens op een rijtje gezet. Hieronder mijn top 5 van mijn grootste verbazingen:

1.      Doen alsof je ‘one of the guys’ bent.

Helemaal hip tegenwoordig met al die coachende leiders. Maar jij bent degene die beslist over doelen en mensen. Jouw mening is beïnvloedbaar en je gedrag is op zijn minst aan schijn onderhevig. Ook al denk je dat jij na een intense borrel met schuine moppen nog heel objectief kunt zijn. Anderen denken van niet.

Ik heb het allemaal gezien: de leidinggevenden die relaties aangaan met hun werknemers, die met alcohol op in de auto stappen, die ervan overtuigd zijn dat hun teamleden echt alles van hun ziektegeschiedenis willen weten. Vraag je af: Zou jij dit van je eigen baas waarderen? Waar ik dit tegenkwam was het respect voor deze leiders heel snel weg en de gedragingen werden oneindig vaak herhaalt en vertaalt.

2.      Denken dat je alles beter weet.

Blijkbaar denken sommige leiders dat ze bij de functie ook een heleboel wijsheid cadeau krijgen. Dan heb ik het niet alleen over de omgevingen waar vak expertise het primaire proces is. Het komt ook voor in andere organisaties. Deze leiders zijn verreweg de ergste nachtmerrie voor professionals.

Ik heb meegemaakt dat een leidinggevende beter dan de beste juristen wist wat de wetgever ging doen met een nieuwe wet en het advies van de eigen experts negeerde. Of de leidinggevende die in externe praatclubjes ideeën ophaalde die vervolgens maar gewoon geïmplementeerd moesten worden. Nee was geen optie. Hoe erg wil je je eigen professionals passeren?

3.      Onzichtbaar en onbereikbaar zijn.

Daarmee bedoel ik afwezig zijn door de vele interne overleggen of de externe overleggen van praatclubjes met gelijkgestemden. Bijvoorbeeld commissariaten, brancheverenigingen, kennisgroepen en netwerken. Onzichtbaar wordt je ook door het inrichten van een schil van ondersteuners om je heen die je agenda regelen en je afspraken voorbereiden met agenda’s, oplegnotities en notulen. Al deze zaken hebben hun voordelen, maar ze zorgen intussen ook voor een onzichtbare en onbereikbare leider.

Realiseer je dat jij het hart van je team bent. Jij bent nodig om steeds weer duidelijk te maken waar iedereen het eigenlijk voor doet. Je inspireert je team door met ze te praten over grote en kleine onderwerpen, je bindt ze door oprecht en veelvuldig contact. Een snel ‘goeiesmorreges’ in de ochtend voor je eerste koffie is daarvoor echt niet voldoende. Notulen en tweedehands verhalen over doelen ook niet.

Mijn fulltime leidinggevende was op een gegeven moment maximaal 2 dagen per week in huis en was die dagen druk met overleggen, waarin ook nog regelmatig gemopperd werd dat het zo druk was. Drukte en filterende ondersteuners zijn signalen dat je niet aan het leiden bent. Je team zal doelen, besluitvorming en intenties niet begrijpen en dus zal ieder zijn eigen ding gaan doen.

4.       Veranderingen door anderen laten doorvoeren.

Als je vindt dat iets niet goed gaat, of als je omgeving om vernieuwing vraagt, neem dan altijd zelf het voortouw en blijf betrokken. Zorg dat jij de verandering voorleeft en ervaart wat er werkelijk gaande is. Vernieuwen doe je in kleine stapjes en je geeft zelf het voorbeeld. Leg eindeloos vaak uit waar je naartoe wil, hou het simpel, blijf optimistisch, denk om. Anderen kunnen niet jouw probleem oplossen, ze kunnen je slechts adviseren.

Eén van mijn leidinggevenden heeft eens zijn hele team laten trainen door consultants zonder zelf aanwezig te zijn. Er veranderde niets in het team en mijn leidinggevende werd boos op zowel zijn team als de consultants.

Dat was een kort leiderschap.

5.      De massa volgen.

Doe nooit iets omdat je concullega’s dat ook zo doen. Een vraag kan hetzelfde zijn, maar de oplossing kan per organisatie en per team anders zijn. Andere context, andere medewerkers, andere systemen, andere processen, andere klanten. Onderzoek altijd vanuit je eigen organisatie hoe je met een vraag om kunt gaan. Buurten is inspirerend en kan een onderdeel zijn van de oplossing. Draai dat zeker niet om!

Ik heb het meegemaakt dat een nieuwe leidinggevende oplossingen uit een vorige organisatie zonder overleg naar binnen schoof, omdat het daar zo goed gewerkt had. We moesten er maar op vertrouwen dat het goed was.

Een ander voorbeeld was dat ideeën pas werden doorgevoerd als het bij andere organisaties was ‘gecontroleerd’. Of erger nog: bij elk idee werd eerst gevraagd wie het nog meer zo deden, voordat het überhaupt overwogen werd.

Wat zeg je dan eigenlijk tegen je eigen team? Dat ze niet weten wat ze doen? Dat je geen vertrouwen hebt in hun kennis en kunde? 

Zo lijkt dit misschien best extreem te zijn. Maar soms heb je juist die extremen nodig om te zien hoe iets verkeerd kan zijn. Deze top vijf heeft voor mij tot allerlei vragen geleid. Het zijn misschien vragen die je bij je eigen reflectie kunt gebruiken, bijvoorbeeld:

Wordt jij graag aardig gevonden door je team? Ben je een trotse moeder/vader of heb je een leuke hobby waar je graag over praat? Hou je wel van een gezellige borrel met je team? Denk dan nog eens na over punt 1. Waar ligt de grens tussen overdreven en gezellig? Wie bepaalt dat?

Vind jij dat je teamleden altijd moet helpen bij het inzetten van de goede oplossing en wil je de oplossing ook altijd helemaal begrijpen? Logisch eigenlijk. Jij bent verantwoordelijk voor alles. Bovendien komen ze het toch ook altijd even aan je vragen? Jawel, jij hoort beslist bij punt 2. Vertrouw jij je eigen experts voldoende? Komen je teamleden jou bevragen omdat jij meer weet, of omdat ze zeker willen zijn dat hun voorstel straks goedgekeurd word?

Op naar de drukdrukdruk-mentaliteit. Wat zou de organisatie doen zonder jou? Hoe leuk is het dat je alweer gevraagd wordt voor een groepje? Met wat meer delegeren kun je best nog een leuk project oppakken en je team moet het zonder jou ook wel kunnen. Voilà. Daar dreigt puntje 3. Hoe weet je team wat jij wil als je dat niet in alle grote en kleine dingen zichtbaar voordoet en bespreekt?

Handig ook om consultants in te schakelen voor allerlei klussen. Die kunnen vervelende boodschappen brengen, zodat jij dat niet hoeft te doen. Of die zijn zo ervaren, daar kun je zelf niet tegenop. Bovendien ben je ingedekt als het niet helemaal goed uitpakt. Wat is je werkelijke motief? Hoe belangrijk vind je het om een verandering samen te onderzoeken en te beleven? Hoe weet je dat zij de juiste oplossing bieden en dat het ook goed past bij je eigen team? Wat zegt deze actie tegen je team? Dat je het zelf niet aandurft? Dat je je wil indekken? Wees heel alert op punt 4.

Tenslotte: waarom het wiel uitvinden als dat al gedaan is. Als vergelijkbare organisaties een oplossing hebben bedacht hoeft jouw team dat toch niet meer te doen? Bovendien spreek je de leiders van die andere clubs regelmatig, die weten echt wel waar het over gaat hoor. Zo hoeft dit vraagstuk voor jou geen extra capaciteit en geld te kosten in deze tijd van onderbezetting. Dat snappen ze toch wel? Zie hier punt 5. Waarom neem jij eigenlijk die oplossing mee, waarom zijn jouw professionals dit niet aan het onderzoeken? Waarom denk je dat de ander beter weet wat bij jouw organisatie past?

Tot zover mijn top vijf en mijn leervragen.

Er zijn er beslist meer, maar deze hebben mij indertijd aardig geholpen. Ik hoop dat jij er ook wat aan hebt.

Heb jij nog ervaringen die in dit lijstje thuis horen? Laat ze me weten!

Veel reflectieplezier!

Astrid

PS dit artikel schrijf ik met veel dank aan alle leidinggevenden waarvoor ik heb gewerkt. Er zaten pareltjes tussen waar ik veel van geleerd heb. Van de anderen heb ik geleerd hoe ik het zelf niet wilde doen. Mijn verbazing en irritaties heb ik wel altijd met ze gedeeld en ik was voor hen zeker niet de makkelijkste collega. Gelukkig waren zij dat ook niet.

Op een gewone woensdagochtend, bijna 9.00 uur, ren ik in een fris zonnetje door het veld. Ik had me voorgenomen om snel een rondje van 5 km te doen, zodat ik vanochtend nog genoeg tijd had om een artikel te schrijven over leiding geven.

Mijn gedachten dwalen af. Leiding geven. Het is een oneindig interessant fenomeen. Ik denk terug aan een gesprek met een vriendin, nog niet zo lang geleden. Toen ik haar vertelde dat ik zelfstandig was geworden om mijn visie over leiding geven door te kunnen geven als coach en trainer, liepen haar de rillingen over de rug.

Leiding geven? Al dat geklaag en gedoe van je team aanhoren, om het vervolgens ook nog te moeten oplossen? Terwijl intussen iedereen iets van je vindt en je het eigenlijk alleen maar fout kunt doen?

Tja. Leiding geven is niet voor iedereen een ambitie. Waarom vind ik het dan zo leuk?

Ik ren verder en kies een prachtige veldweg met wat heuvels erin. Dat wordt pittig. Nee, corrigeer ik mezelf, dat wordt een uitdaging. En daar is het. Een van de rode draden in mijn leven: ik zoek altijd uitdagingen op. Ook in mijn werk. Leiding geven daagt me uit. Net zoals hardlopen. Als je daar eens goed over nadenkt zijn er zoveel parallellen te trekken tussen hardlopen en leiding geven.

Je plant je doel, je bepaalt de route om er te komen en vertrekt. Je weet nooit precies wat je zult tegenkomen. Sommige dagen zijn moeilijker dan anderen. Soms voel ik me licht en geniet ik van de vaart en de omgeving. Onderweg stel ik wel eens mijn route bij, want onderweg merk ik pas wat dan de beste keuze is. Een te stevig ontbijt, onverwachte ontmoetingen met honden, harde tegenwind en modderpaden. Of juist hartelijke groeten van andere sporters, een praatje met een toevallige bekende of een mooi onbekend paadje.

Een rondje is nooit hetzelfde. Als ik klaar ben geniet ik nog even na. Wat heerlijk als het gelukt is. Wat jammer als het zwaar viel en ik moest wandelen of afkorten. Maar altijd ben ik trots dat ik geweest ben en dat ik weer een ervaring rijker ben.

Zo is het ook met leiding geven. Je weet goed wat je wil, maar je bedenkt samen met je team steeds nieuwe oplossingen voor de uitdagingen die je tegenkomt als je je doelen wil realiseren. Dat creatieve proces is de uitdaging waar ik van hou. Wat is het genieten als je goede oplossingen bedenkt, als je obstakels overwint, als je een doel gehaald hebt. Wat is het vervelend als iets niet goed loopt of als een doel niet gehaald wordt. Maar ook hier kijk ik altijd weer terug naar de ervaring en geniet van de verrijking.

Als het tegen zit zeg ik tegen mijn medewerkers of coachees: hoe harder je zweet, hoe meer je leert. Dus als het nu even niet goed voelt, weet je dat er een leerervaring gaande is. Mooi toch?

Van hardlopen zweet ik altijd. Iedereen weet dat je daar beter van wordt en dat het erbij hoort. Van leiding geven zweet ik ook vaak. En ik ben zeker niet altijd succesvol. Toch ben ik altijd, ja altijd, blij geworden van de ervaring.

Ik spreek genoeg leidinggevenden of mensen met leidinggevende ambities om te weten dat niet iedereen er zo naar kijkt. Leidinggevenden lijken altijd alles te moeten weten. Alles moet ook meteen gewoon lukken. Hun ‘kop rolt’ als doelen niet worden gehaald. Ze moeten mensen constant motiveren en omgaan met hun ellende want anders…. Ze denken dat leiding geven vanzelfsprekend moet lukken omdat je ook goed bent in je vak.

Nee dus.

Leiding geven is constant de uitdaging aan gaan en de beste manieren zoeken om er een succes van te maken. Daar moet je van houden.

Gelukkig doe je het nooit alleen. Leer van de ervaringen van anderen en geniet van de verrijking. Bespreek met je team wie het beste iets kan oppakken, vraag je samen af waar je hulp bij nodig hebt. Ook hardlopers schakelen coaches in en rennen in groepen. Ook hardlopers beoefenen andere sporten, omdat het in beweging houden van andere spiergroepen heel goed is voor je hardloopprestaties.

Maar dat is een onderwerp voor een ander artikel.

Net als mijn hardlooprondje vanochtend is dit artikel langer geworden dan ik dacht. Maar jij hebt het, net als ik, helemaal doorstaan. Heeft het je iets opgeleverd? Past het bij jouw uitdaging op dit moment?

Ik hoor graag je ervaringen.

Astrid

1992. Ter voorbereiding op mijn eindexamen Nederlands moest ik, net als alle leerlingen van mijn klas, 7 minuten spreken over een onderwerp dat ik pas 30 minuten voor mijn spreekbeurt kreeg. Zweten!

2003. Voor de live-gang van een website over de secundaire processen van een internationale universiteit werd ik voor het eerst gevraagd om een presentatie te geven voor 250 genodigden. Trillende handjes!

2012. Na een korte zeer heftige hernia-achtige pijnaanval, kreeg ik te horen dat ik een tumor in mijn ruggenmerg had zitten. Die moest eruit, maar of ik nog zou lopen daarna… Angst!

Het zijn een paar echte ervaringen uit mijn leven. Er zijn er nog meer hoor. Allemaal stressvol en moeilijk. Ik kan ze me nog heel goed herinneren. Kun jij je ook een aantal stressvolle momenten uit jouw leven herinneren? Ze gingen vast gepaard met verschillende emoties en lichamelijke ervaringen. Ter geruststelling: ik heb ze allemaal prima doorstaan en ik verkeer in uitstekende gezondheid op dit moment. Ik hoop jij ook.

Stress ervaren we allemaal. Vaak vinden we dat niet fijn. De oplossing is schokkend simpel. Maar daavoor moet je iets meer weten over de werking van je hersenen.

Heb je al eens gehoord over het reptielenbrein, zoals beschreven door P. D. Maclean? Ons reptielenbrein zorgt voor onze veiligheid. Gewaarwordingen in je lijf worden door je reptielenbrein de hele tijd beoordeeld om te bepalen of je moet vechten of vluchten. Als je lijf pijn ervaart of gevaar ziet, reageert je reptielenbrein daar onmiddellijk op. Er worden allerlei stofjes (cortisol, adrenaline, ..) je lijf ingestuurd om te zorgen dat je uit de gevaarlijke situatie ontsnapt. Bijvoorbeeld: Je ziet het bos in brand staan, je ruikt de rook en je voelt de warmte. Je brein zorgt ervoor dat je extra kracht vindt om langer en harder te rennen dan je zelf voor mogelijk had gehouden. Zonder warming up.

Alleen, je reptielenbrein maakt geen onderscheid tussen feit en fictie. Dus ervaart je lijf ook stress als je bijvoorbeeld die presentatie moet houden en je daar bang voor bent. Of als je continu te veel werk krijgt en je daarvan wakker ligt. Je bent dan niet in levensgevaar, maar de emoties en stress die je hierdoor voelt maken wel dat je reptielenbrein dat denkt. Dus begint het hormonale circus en dat voelt meestal niet prettig. Bovendien zal je lijf ook steeds meer last krijgen van die lichamelijke maatregelen als je te lang in die situatie zit*).

Je kunt er echter zelf eenvoudig iets aan doen. Theoretisch is dat niet zo lastig namelijk.

Dat dat reptielenbrein van je geen verschil maakt tussen feit en fictie, betekent nog niet dat je overal van in de stress moet raken. Je hebt namelijk een deel in je hersens dat je reptielenbrein snel het zwijgen kan opleggen. Dat deel activeer je met deze 2 stappen in enkele seconden:

1. Vraag je af of je wel in levensgevaar bent. Kijk naar wat er nu werkelijk gebeurd als je stress voelt. De gemiddelde boze baas of die grote stapel werk zijn meestal niet levensbedreigend. Constateer dat. Zeg tegen jezelf dat er eigenlijk niets aan de hand is. Zeg tegen jezelf dat je veilig bent. Herhaal dat eventueel een paar keer. Dit is al voldoende om je reptielenbrein het zwijgen op te leggen.
2. Stuur heel bewust rustsignalen naar de rest van je lijf. Dat doe je door een paar keer diep in en uit te ademen. Ervaar dat je veilig bent, voel dat je veilig bent. Je hoeft geen langdurige begeleide meditatie te doen. Gewoon een paar keer diep in en uitademen.

Klaar.

Simpel he?

Zet je reptielenbrein uit met een eenvoudige vraag en een paar diepe ademhalingen. Het helpt om echt tot rust te komen.

Heb jij last van stress op je werk? Krijg jij teveel werk tegelijkertijd en lig je daarvan wakker? Heb je je reptielenbrein nu uitgezet en zoek je een eenvoudige oplossing om die stress te voorkomen? Download hier mijn gratis stappenplan Doelgericht Werken en ontdek hoe jij binnen enkele dagen met vier eenvoudige stappen je werk overzichtelijk maakt en houdt.

Hoe rustig zou je je dan voelen?

Ik hoor graag je ervaringen! 

Astrid

*) De GGZ heeft ze in 2015 eens keurig op een rijtje gezet: https://www.ggznieuws.nl/home/tien-redenen-waarom-stress-zo-gevaarlijk-is/

Dit weekend was ik voor een dagje terug bij het Europees Instituut. De Inspiratiedag, waar ik als alumnus graag heen ga, stond deze keer in het teken van neuro-coaching.

Deze vorm van coaching gaat alleen uit van wetenschappelijk onderzochte theorieën. Geen ‘gutfeeling’, geen zweverigheid, gewoon praktische en bewezen zaken. Daar hou ik van.

Wist jij bijvoorbeeld dat we in de oertijd slechts 4 uur per dag nodig hadden voor onze overleving? Eten, jagen, werken: we waren er in 4 uurtjes per dag klaar mee. Het grootste deel van de dag zaten we eigenlijk gewoon ontspannen te niksen.

Dat is nu wel anders. Blijkbaar besteden we tegenwoordig ca. 13 uur per dag aan werken, eten en…ehm…niet jagen, maar boodschappen doen.

Daarbij is de hoeveelheid informatie die onze hersenen per dag te verwerken krijgen ook enorm toegenomen. T.o.v. de jaren 80 is dat vervijfvoudigd, las ik vanochtend. Ik zwijg maar even over de oertijd wat dat betreft.

Onze hersens kunnen zich gelukkig heel goed aanpassen aan nieuwe situaties, maar de evolutie gaat nou eenmaal niet zo snel dat we eenvoudig onze aandacht 13 uur lang goed kunnen focussen.

We laten onze hersenen dus elke dag ongelooflijk hard werken. We verwachten veel van ze. Helaas niet zonder gevolgen.

Als je even googled op ‘stress’ en ‘slaapproblemen’ vind je allerlei akelige cijfers. Volgens het CBS is werkstress inmiddels beroepsziekte nummer 1 en had 20% van de Nederlanders vanaf 12 jaar in 2017 ook nog eens slaapproblemen.

Dat kan dus zo niet meer. Maar wat dan?

Simpel.

Er is een bewezen oplossing: je gaat je focussen op 1 taak tegelijk.

Je brein kan zo alle energie focussen op het werk dat je verzet wil krijgen. Je brein is door die focus veel sneller klaar met de onderhanden taak. Daardoor kun je ook sneller de volgende taak oppakken. Kortom: je doet meer als je minder doet.

Ben je er nog?

Met de onderstaande twee tips kun je meteen aan de slag:

• Zorg dat alles wat je nog moet doen uit je hoofd gaat. Je brein blijft altijd bezig met dingen die je nog geen plek hebt gegeven, dus schrijf ze op of leg ze vast in een overzichtelijk systeem. Dan kost het je hoofd geen energie meer. Kies de belangrijkste taak en doe 1 taak tegelijk.

• Bij het uitwerken van een taak neem je elke 20 minuten een korte pauze. Sta even op en rek je eens lekker uit. Maak een korte wandeling na 1,5 uur en zorg elke dag voor ca. 10 minuten totale rust. Probeer eens wat ademhalingsoefeningen te doen en geniet van het moment.

Weet je nog niet goed hoe je alles uit je hoofd moet krijgen? Doe mee aan mijn mini-online training: de Vakantie Verademing. Als je je aanmeld ontvang je een stappenplan en krijg je vier mails met tips hierover.  

Zo kun je binnen een paar dagen gaan werken vanuit overzicht en kun je al je energie focussen op de belangrijkste taak voor dat moment.

Het overzicht maakt dat je rustig op vakantie kunt, de focus maakt dat je veel meer werk gedaan krijgt.

Ik hoor graag je ervaringen!

De vakantie is in aantocht en de vakantiestress breekt inmiddels in alle hevigheid los. Je weet dat dit een drukke periode is en je hebt je best hebt gedaan om geen achterstanden te hebben. Toch heb je inmiddels het gevoel dat de dagen te kort zijn en je energie te beperkt is.  

Je zou wel een cursus time-management willen volgen, maar er is geen tijd en geen geld voor. Bovendien werken die waarschijnlijk toch niet, want die zijn gemaakt voor die grote snelle Amerikaanse bedrijven. Ze zijn zeker niet geschikt voor de hectiek van jouw dagelijkse praktijk, met een personeelstekort, geldgebrek en hoge ad hoc manier van werken.  

Maar het kan wel.  

Er is nu een eenvoudig stappenplan dat je kunt gebruiken om overzicht te houden, om zeker te weten dat je met de juiste taken bezig bent en om goed te communiceren daarover.  

Het stappenplan is gebaseerd op vele jaren ervaring en combineert de beste principes van diverse timemanagement systemen en werkwijzen. Waarom zou je zelf het wiel moeten uitvinden als anderen dat al gedaan hebben?  

Net als mijn collega’s was ik er van overtuigd dat die dure systemen helemaal niet geschikt waren voor de dagelijkse praktijk van een eenvoudige non-profit instelling.  Pas toen ik me werkelijk ging verdiepen in de diverse theorieën achter deze systemen, ontdekte ik dat het ook anders kon. Ik heb bij mijn teams en met mijn klanten geëxperimenteerd met de verschillende technieken.  

Zo ontdekte ik een paar eenvoudige principes die heel effectief zijn.  Ik gebruik ze dagelijks om mijn eigen werk en dat van mijn teams overzichtelijk te houden. De principes zijn zo effectief dat ik ze steeds vaker deel met mijn klanten, inclusief mijn valkuilen en ervaringen.   

Speciaal voor deze periode heb ik ze uitgewerkt als ‘de vakantie verademing’. Zo ga jij ook in 4 stappen rustig je vakantie in.  

Dit stappenplan kun je de komende weken gratis downloaden van mijn website én je ontvangt een viertal e-mails met tips & tricks die je helpen met het toepassen ervan. Want natuurlijk zal het af en toe ook best tegen vallen. Als het eenvoudig was, had je het allang zelf opgelost!  

Stel je eens voor: de komende dagen ga jij met elke stap dichter bij overzicht en focus komen. Hoe veel rust zou je ervaren als je zeker wist dat je met de goede taken bezig bent en dat ze ook op tijd af zijn? Je kunt dit jaar echt heel anders je vakantie in, weg met de vakantie stress!   

Heb je zin om samen met mij de rustig de vakantie in te gaan? Klik hier om het gratis stappenplan en adviezen te ontvangen.   

Veel plezier en alvast een fijne vakantie! 

 Astrid  

Laatst zei een coach tegen mij: Astrid, wat zonde dat jij ook in de bedrijfsvoering werkt? Jij moet alleen coachen!

Regelmatig krijg ik vragen over mijn twee passies: bedrijfsvoering en coaching. Niet alleen vragen coachees verbaasd naar mijn ‘andere’ werk. Ook in mijn bedrijfsvoeringswerk wordt nog wel eens vol verwondering geïnformeerd hoe ik toch bij coaching ben gekomen….

Het beeld is dat je als bedrijfsvoerder vooral hard en saai bent. Coaches zijn daarentegen juist van de liefdevolle acceptatie en andere zweverigheid. Als je het zo bekijkt zijn het inderdaad geen logische liefdes.

Laten we het daarom eens anders bekijken. De econoom in mij zegt: regels zijn er om door iedereen nageleefd te worden. In de praktijk zie ik dat iedereen de regels anders uitlegt.

Mijn praktijk zorgt ervoor dat ik constant nieuwe regels mag implementeren in organisaties die niet mijn liefde voor regels delen. Ik zie elke dag genoeg afwijkingen op vastgestelde afspraken. De coach in mij zegt dat dat helemaal niet vervelend is bedoeld. Want ik heb inmiddels geleerd dat de meeste mensen best regels willen naleven, maar dan wel op een manier die bij hen past.

Daar breng ik mijn beide passies samen.

Het is namelijk lastig voor de bedrijfsvoerders die gewoon regels toepassen omdat ‘de wet het zegt’. Dit soort bedrijfsvoerders gaan geen discussie aan en stellen het liefst alleen vragen aan vakgenoten.

Coaches hebben diverse technieken (en daar is zweven er geen van) om te ontdekken welke woorden en daden welke betekenis hebben voor jou en anderen. Ander gedrag is gewoon een teken dat gewerkt wordt vanuit een ander kader. De technieken en kwaliteiten van een goede coach kun je in de bedrijfsvoering goed gebruiken om die kaders te onderzoeken en bijeen te brengen.

Een goede coach en een goede bedrijfsvoerder hebben eenzelfde kwaliteit, namelijk nieuwsgierigheid. Door je nieuwsgierigheid stel je veel vragen en luister je met aandacht. Je gaat er van uit dat er eenheid zit achter de verschillen, dus leer je zonder oordeel te luisteren naar de ander. Je probeert te snappen wat wordt bedoeld. Als je dat maar vaak genoeg doet, onderken je ook hoe weinig je nog weet en ga je dus meer vragen.

Zo versterken beide expertises elkaar.

Mijn antwoord op de verbazing van iedereen die mijn beide passies niet helemaal kan rijmen begint daarom ook altijd met de uitleg dat ik eigenlijk gewoon heel nieuwsgierig ben.

Heel nieuwsgierig.

Ik stel graag vragen en ik geniet van de ontdekkingen. Daar is niks hards en niks zweverigs aan.

Probeer het zelf maar eens.

En als het niet zo goed lukt…dan ben je welkom in mijn coachingspraktijk.

Ik help je graag!